Akşamlarda oturup çocuklarınızın şakalarını, ilk adımlarını, ilk sözlerini hatırlamak ne güzel! Bazen anne babalar bu anları yaşayamaz, sonrasında çocukları değil işlerini ön plana koyduklarına pişman oluyorlar.
Elbette birçok ebeveyn, tüm bunların çocuklar için yapıldığını söyleyecektir.Ancak çocukları, çocuklukları boyunca ebeveynlerinin bakımını hatırlamayacaklardır. Ona ne kadar çikolata getirdiğiniz önemli değil. Onlar yatmadan önce onları öpmeye gelip gelmediğini hatırlar.
Çocuğunuzla en mutlu anlarınızı hatırlamaya çalışın. Sonuçta, bize mutluluk, sıcaklık, sevgi, eğlence veriyorlar. Bu hikayede çocuk ilk adımlarını atmaya çalışıyor. Sadece nasıl acı çektiğine bakın.Buradaki en ilginç şey, arkadaşının acısını gördüğünde köpeğin ne yaptığını görmek. Yerinde durmuyor, insan çocuğuna ulaşmaya çalışıyor.
Köpek küçük arkadaşının mücadelesini anlıyor. Sonunda bebeğin yüzünü yalıyor. Bu “ittifak” kuşkusuz ömür boyu sürer.
