İskandinav ilâheleri içinde en çok korku uyandıran, cehennemin ve yeraltı dünyasının yöneticisidir. Doğduğu zaman ‘Kıyametin Getiricisi’ olarak görevlendirilen Hel, kardeşleri ile birlikte Asgard’da yaşamaya başlamıştır. Tanrıça Hel dış görünüşü nedeni ile yaradılışından itibaren sevilmeyen bir ilâhedir.
Yüzünün yarısı ölüleri temsilen kemiklerden, diğer yarısı ise hayatı temsil eden genç bir kadın olarak yaratılmıştır. Ölü ruhlu yanında beyaz solgun saçlı, diğer yanında ise sağlıklı saçlara sahiptir. Ölü yüzünde etrafındakilere sürekli yansıttığı bir keder vardı. Diğer tanrıların kendine kötü davranmasına daha fazla dayanamayan Hel, babasından izin isteyerek inzivaya çekilmek istemiştir. Babası Odin ise onun ‘Ölüler Diyarı’nın Kraliçesi’ olmasını istedi.Tanrıça Hel Ölüler diyarında ruhları karşılayacaktı.
Ölüler diyarında iskeletler ile kaplı duvarlar içinde ruhların hesaplaşması için kurulan mahkemeleri yönetirdi. İyilikleri ağır basan ruhlar ödüllendirilirdi. Kötülükleri ağır basan ruhlar türlü işkencelerden geçerdi. Kötü ruhlar ağızlarından zehir akıtan yılanlar ile sonsuza kadar acı içinde kalırdı. Tanrıça Hel’in son görevi ise savaş baltalarının çekildiği, insanlık çağının sona erdiği kıyamet günü Ölüler Ordusu’nu savaşa getirmektir.
İnsan hayatında ‘İyilik’ ve ‘Kötülük’ nasıl iç içe geçmişse, Tanrıça Hel içinde aynı olgular son derece grifttir. Yalnızca dış görünüşü nedeni ile çevresi tarafından ‘Kötü’ olmaya yönlendirilen Hel, kötülüğü engelleyebilecek anlayışlar geliştirebilir miydi?
